بی یاد تو بنشینم!

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم

بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم

الا‌ ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد

مرا روزی مباد آندم که بی‌یاد تو بنشینم

جهان پیر است و بی بنیاد‚ ازین فرهادکش فریاد

که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم

ز تاب آتش دوری‚ شدم غرق عرق چون گل

بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق‌ چینم

جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی

که سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینم

اگر بر جای من غیری گزیند دوست‚ حاکم اوست

حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

صباح‌الخیر زد بلبل‚ کجایی ساقیا برخیز

که غوغا می‌کند در سر‚ خیال خواب دوشینم

شب رحلت هم از بستر روم تا قصر حورالعین

اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم

حدیث آرزومندی که در این نامه ثبت افتاد

همانا بی‌غلط باشد که حافظ داد تلقینم

 نوشته شده توسط سافت هادی در پنج شنبه 87/4/27 و ساعت 10:45 عصر | نظرات دیگران()