بی یاد تو بنشینم!
| به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم |
| بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم |
| الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یاد |
| مرا روزی مباد آندم که بی‌یاد تو بنشینم |
| جهان پیر است و بی بنیاد‚ ازین فرهادکش فریاد |
| که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم |
| ز تاب آتش دوری‚ شدم غرق عرق چون گل |
| بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینم |
| جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی |
| که سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینم |
| اگر بر جای من غیری گزیند دوست‚ حاکم اوست |
| حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم |
| صباح‌الخیر زد بلبل‚ کجایی ساقیا برخیز |
| که غوغا می‌کند در سر‚ خیال خواب دوشینم |
| شب رحلت هم از بستر روم تا قصر حورالعین |
| اگر در وقت جان دادن تو باشی شمع بالینم |
| حدیث آرزومندی که در این نامه ثبت افتاد |
| همانا بی‌غلط باشد که حافظ داد تلقینم |
حافظ
نوشته شده توسط سافت هادی در پنج شنبه 87/4/27 و ساعت 10:45 عصر | نظرات دیگران()
